“mulingid ka sa ‘nak”

e ku ne babanten ing kanakung dila
king kekang karapan bunsu kung pelangga,
nune isane keng king pusu ku kukua
king balang amanung keya manalaga;

makanian munaman dening kakung gamat
isane kong kimut ban apusan sukat,
gawan kong padrun mu king mayap a dapat
ban ding kekang gamat e la mirin dinat;

dening kakung bitis lalon mu la sana
nung nu la babasle at nung kokorba la
ban nung tuki ka man king pamanakbang da
makasiguru kang king map da ka dala;

makanian munaman ining kakung buntuk
papangarapan keng tutung mataluktuk,
dapot aggiang iti singkatas yang bunduk
e ke dinan aggiang dit man katas puluk.

‘sane keng malikid ing batal munaman
kareng mangailangan ampo keng ibatan,
isane keng duku king mitmung kababan
ampo pang talanga keng dapat Talangan.

ing kanakung pusu pakalinisan ke,
ding anggang payul ku keni ko ngan ike
kabang daragul ka, neng tatangalan me,
balu mung ala kang dapat pikarine;

at nung mitangka kung bage pimamanan
iti itangka ku king pawas ning kanuan,
king kaliu ring gamat karin manibatan
ban potang idduang ku, masuelu ku naman;

at ing sablang ini, lakuan ku ngan keka
dapot iting bage nu anti ulaga
nung king kekang pusu e ke apamana
itang pamanalig king matas a Banua?

03/01/19 //10:01
kabang mamipi

This entry was posted in Capampangan Shakespeare, PL Tuazon Sabandal, Poesia. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *