“deng mata kung singkit”

(ini pu, kayabe ya kareng koleksiun kung sonetung Kapampangan a purus kalokuan laman. manga meka apulu ku pamu siguru. addua la reng personang parating atiu: ing magsalita ampo ing babaing amanuan na. panikuanan ku lang buu o mabilug silaba rima. kalupa na mo pu nini, deng rima na, la,la,la,la; kad,kad,kad,kad; ku,ku,ku,ku; kit,kit. e la pu kabud a,a,a,a; ad,ad,ad,ad; u,u,u,u; it,it bilang pamagsane keng sarili kung kagiwan keng rima.)

“deng mata kung singkit”

deng barkada tamu neng mamanikan la
agad da ka pa mong itake karela,
uling bala nanu kekang kakilala:
sasala ing uran, ikang e sasala.
ika ing maralas pangara keng lakad
inia ikang pane ing paunan mekad,
uling kabud la mu masanting talakad
pero teksas la mu e biasang sisikad.
kabang aku naman makikituki ku,
potang manik tana mumuna ka kaku,
pero misan bengi mibua ka kanaku,
deup mu ku lupa, pero “bakit?” ngaku.
deng mata ku pala e mo seriang ikit
keng lalam mung palda lakuas lang sisingkit.

05/18/20 /20:09
bayu mangan ispageti

This entry was posted in Capampangan Shakespeare, Komidya, Mala-Sonetu, PL Tuazon Sabandal, Poesia. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *