Nang Maria Teresa Magtuloy-Evangelista
Ing tudtud masakit, bengi man tahimik,
Gamat mu’ing panidlip, buntuk ku itapik,
Marap ka’t lumapit, manumang manaplit,
Bante mung e mainip, yang kakung kaidlip.
Kabukasan mampit, mayaslag yang pakit,
Salabat kung sipsip, ‘ tin angeng penyikdik,
Kape mung mabagsik, banglu na mipayid,
Kambe’ing radyung dalit’ balitang katayid.
Patingapung obra, e makabusangit,
Uling ikang mobra, karetang masakit,
Agyu mung apisik, nega kung mamuisit,
Kekang apibalik, pos’tibung panakit.
Angin maka-yampit, silu man mangalait,
Krus agyung abitbit, suksuk e maniaklit,
Nu man mipasulip, ing ganap mayakit,
Uling kekang pakit, kawalan misulit.
Ding paninap, tilip, ela kabud sulpit,
Uling ‘tang palipit, takdeng magkasakit,
Uling ‘tang palatik, ‘tang lalbug kung pilit,
Tiwala mung tiguik— yang kaku maniagip.
Sipagan mung maplit, danup e milapit,
‘Malan mung sasakbit, tang alang kalipit,
Mamaldan kang malit, mangampit kang ngitngit,
Responsabling akit, Lugud mung makaigit!
‘Yang asanayan ku, Lugud mung papakit,
‘Yang Bie ku, ‘yang kaku! Eka sa dar’lakit!