“e mu ku pigkaymutan”

  (neng tita bern)

dakal mitas kile kanaku kanita,
angga kaluguran memamanatu la
dikil kanyang bage a para karela
ala yang bitasa karing patulu ra.

inya nung sakali a kekang apansin
a keng lalabasnan atin manatu pin,
o mangatni sualang pasulapo angin,
e mu la sikasu, patugut la murin.

nanu mong balu ra kanaku at keka?
nanu waring marok, meging anak daka?
atin tamu waring depatan karela
a mekaperwisyu kareng dangalan da?

kanitang i ‘ma mu, bayu ke linakad
king altar pisamban ban ku neng iyatad,
pekasiguru kung ikaming manyadsad
king kuldun ning sintang e buring mapatad.

metung pa i ‘ma mu, bayu ke miyabe
pekasiguru kung dalaga yang tune;
alang managalan, alang makipate,
gawan ke mang sulu keng pibale-bale.

at pekibaluan ke itang kekang tata,
pigsaryan kung memun masalese keya,
e la pala kasal inya naman ngana,
“ing kakung pilidu e ne man darala”.

pekisabi namu, e raka paburyan,
ituring raka sa’ng sarili kung laman;
e na kasi balung tinggap raka naman
inyang paglolon ke i ‘ma mu’t liguran.

bala ku pin sana e mu ku tanggapan
a magin tata mung kekang kilalanan,
dakal a salamat, e mu pigkaymutan
king kakung pangarap ampong kayadwanan.

11/10/23 //14:20
kabang makasake dyip pauli Manibaug
***ka-23 pyesa

This entry was posted in Anak, PL Tuazon Sabandal, Poesia. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *