Para king aldo kemataya’nang Gat. Jose Rizal..Ing poesia nang “Sa aking mga kabata” linicas ke king amanu tamu,..
Caring cacung kesing anac
Ustung ing balayan, malsinta yang tune
king cayang amanung, ing banua yang minie
sanlang catimauan, imbut a dasa’ne
cayanti ning ayup, alapap maglacbe
Uling ing amanu, ya ing cayatulan
king balen, king baryu at caring cajarian
cayanti’t cabage, ning metu catawan
ing sa’nu mang lalang, na nitang calayan
ing e mamacamal, king cayang amanu
king asang malanam, migit ya pa bau
inia matampa mung, liingapan yang ustu
a cabas ning indung, mapamacalulu
Cayarle ning Latin, ing manang salitâ
amanu ring angel, inglis at castilâ
pablasang ing Guinung, mabelwan king sablâ
ing caniti minie, pigcalam neng cusâ
Anti ring aliwa, ining sabing mana
miki sarili yang alpabetu’t letra
mebating ya iniang mirasan yang sigwa
ing bangca king laug, canitang minuna
Sa aking mga kabata
(Gat Jose P. Rizal)
Kapagka ang baya’y, sadyang umiibig
Sa kanyang salitang, kaloob ng langit,
Sanglang kalayaan, nasa ring masapit
Katulad ng ibong, nasa himpapawid.
Pagka’t ang salita’y, isang kahatulan
Sa bayan, sa nayo’t mga kaharian,
At ang isang tao’y katulad, kabagay
Ng alin mang likha, noong kalayaan.
Ang hindi magmahal, sa kanyang salita
Mahigit sa hayop, at malansang isda,
Kaya ang marapat pagyamaning kusa
Na tulad sa inang tunay na nagpala.
Ang wikang Tagalog tulad din sa Latin
Sa Ingles, Kastila at salitang anghel,
Sapagka’t ang Poong maalam tumingin
Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.
Ang salita nati’y tulad din sa iba
Na may alfabeto at sariling letra,
Na kaya nawala’y dinatnan ng sigwa
Ang lunday sa lawa noong dakong una.
