(Ecclesiasticu 29:21-28)
nang: Sergio G. Calayag
Ing mayulagang kailangan karening taung melalang
Ing danum at ing pamangan, ing imalan at tuknangan
Nung nu ka magdili-dili keni nang kekang tuknangan
Mabibie kang mapayapa keng malagung kakarinan
Mas maniaman ing mamangan keng pakakalulung kubu
Kesa mangan kang maniaman keng bale reng aliwang tau
Sukat kang tumula ketang atyu keka agyang ini ditak mu
Kesa ketang mipalagyuan ika ing makipangan mu
Makalunus pamibie-bie, ikang makipanuknangan
E ka makapagsalita, uling tutung mikelangan
Ika rin talasalubung kareng bisitang daratang
A ala mang pasalamat, kening keka nang daraptan
Mangalati ka panandam potang ini ing sasabian
Hoy dayuan!, nung atin kang apag aku ngeni ing mangan
O kaya naman sabian, mabating na kening karinan
Datang ya ing kapatad ku, kailangan ne’ng pitudturan
Tune misna king kasakit, kareng atin pegaralan
Tutung ala lang atangka, a metung mu mang karinan
Uling iya ing mabasa, karas na nitang kauran
O, ala yang pagkambilan, ketang dimlang darandaman
Anya potang makiasawa, tutung ika ing manangka
Metung a pibale-bale, kakarinan ne ning tula
Anting pugad a malagu, a lulanan nitang saya
Maging batis ne ning lugud, kabanalan at payapa
Keni nang pibale-bale, iyang pugad na ning lugud
Yumung lugud at pakamal, tune keni ya mibuklud
Pengari lang mamantabe ban kanita eya matbud
Kabanalan yang pangaral, karen pusu ipagkalub
